Yoruldum.
Küçük insanların küçük hesaplarından, aslında katıksız cahil olduğu halde herşeyi bilip öngörebildiğini zannedenlerden yoruldum.
Sözleri ile eylemleri zıt olanlardan. İnsanların ağızdan çıkana değil yürekten gelene inandıklarını bir türlü anlamayanlardan yoruldum.
Kimin ne olduğunu sınandığında anlıyorsunuz. Buna kendiniz de dahilsiniz. İşte o yüzden Kur'an'da "İnsanlar, inandık demeleriyle kendi hallerine bırakılacaklarını ve hiçbir imtihana çekilmeyeceklerini mi sandılar! / Ankebut - 2" yazıyor, "Her canlı, ölümü tadacaktır. Biz bir imtihan olarak sizi şer ile de hayır ile de deniyoruz. Sonunda bize döndürüleceksiniz. / Enbiya - 35" diyor yüce kitap.
Aslında yıllardır kendime arkamdan konuşanlara takmıyorum diyorum. Arkamdan konuşanlar, hatta işi utanmadan iftira atmaya kadar götürenlere kızmayıp Allah'a havale ederim diyorum ama, iş uygulamaya gelince, yine de moralim bozuluyor. Canım sıkılıyor. İçim bir hınç ve intikam isteğiyle doluyor. Sonra bende o hisle boğuşuyorum.
